Nee, wiskunde is niet mijn ding
Die plussen en die minnen
Zo’n les verveelt me in ’t kwadraat
Wie kan zoiets verzinnen
Ik reken met mijn gsm
Dat gaat toch heel wat rapper
want, meester, luister nu naar mij
ik word geen wetenschapper
Een 0 is niet gelijk aan 10 (0, 10)
Dat kan ik nog wel snappen
Maar laat ons toch bij tien triljoen
(10.000.000.000.000.000.000)
een nul (0) of achttien (18) schrappen. (= 10)
Dat ab tot de nulde macht
zich zomaar laat ontbinden
in a maal a en b maal b
Ik blijf het zever vinden
Wat moet ik met een priemgetal
met breuken en percenten
Wat ben ik met een spiegelas
producten of quotienten
En wat is toch een rangtelwoord
De grootst gemene deler
Dat is toch wel die leerkracht zelf
Die vewiskundeverveler
Hij vraagt: Verdeel een appeltje
heel eerlijk onder drietjes
Twee mensen krijgen dus de helft
De derde maar wat pitjes
Aan knobbels heb ik geen gebrek
Er staan er op mijn tenen
en een vanachter op mijn hoofd
na vallen op de stenen
Maar…
Ik heb geen rekenknobbel, juf!!!
De mijne is verloren
Daar kan ik zelf toch niks aan doen
Ik ben nu zo geboren
Het is verspilling van uw tijd
Uw vak kan mij niet boeien
Dus trek een breukstreep onder mij
dan hou ik op met knoeien
Bronvermelding
Tekst en muziek: Karin Jacobs en Jelle Cleymans
Uitgebracht op: Als ik een goochelaar zijn hoed zie, is ’t konijn meestal Foetsie!