Johnny, mijn pony (Kinderen voor Kinderen)

9 december 2015 Een reactie plaatsen

Ik had m’n kamer altijd boordevol met beesten
Daar is wat afgepiept, geblaft en gemiauwd
En ik hield van ze, tenminste, van de meesten
Ik ben niet iemand, die van iedereen maar houdt
En nu heb ik al een jaar m’n eigen pony
Da’s wel wat anders dan een pad of hagedis
En ben ik nu bij zo heet-ie, bij m’n Johnny
Dan voel ik pas wat echte liefde is…

Hoor je mij toevallig praten over Johnny
Heb ik het niet over een jongen van m’n klas
Nee, dan praat ik uitgebreid over m’n pony
Die me liever is dan Bertus, Bob of Bas
Die me Peter van hiernaast zelfs doet vergeten
Maar of dat over twee jaar nog zal zijn?
Ik weet het niet en ik wil het ook niet weten
Ach… over twee jaar is m’n pony toch te klein

’t Is zoveel meer nog dan een dier om op te rijden
Ik sta soms uren lang gewoon maar bij het hek
Je roept maar: ‘Johnny’ en hij staat al bijna bij je
En legt dan zo dat kleine koppie in je nek
En dan kroel ik hem zo zachtjes door z’n manen
En word dan warm, maar ik weet echt niet van wat
Ik voel me rijk, maar tegelijk, voel ik m’n tranen
Dat heb ik bij een jongen nooit gehad…