Het is zover, ze zijn er weer
De vuile vlekjeslikkers
’s Winters komen ze massaal
die enge sproetenpikkers
In juli stond mijn neus nog vol
Nu zijn ze weer verdwenen
‘k Vind nergens nog een vlekje terug
Een paar tussen mijn tenen
Misschien nog twee hier op mijn knie
De rest – dat moet je snappen –
Die zaten op een rare plaats
Dat wil ik niet verklappen
De maand december ben ik wit
Mijn vel lijkt wel versleten
De sproetenhpikkers hebben dan
Mijn sproeten opgegeten
Ik moet nu wachten op de zon
Dan zijn ze terug, mijn sproeten
Wie ze dan nog van mij pikt
Die zal daar zwaar voor boeten
Bronvermelding
Tekst en muziek: Karin Jacobs
Uitgebracht op: Op een surfplank naar de maan