Vroeger, vorig jaar nog
Ging ik met m’n vader samen
Dikwijls fietsen langs de Lek
Over hele smalle dijken
Waar je altijd uit moest kijken
Want er reden ook wel auto’s en die scheurden als een gek
En soms zaten we te rusten op een hek
Zo met achter ons de koeien
En voor onze neus de schepen
En we zeiden niks omdat we
Dan elkaar zo goed begrepen
En m’n vader nam zo af en toe een trek
Want m’n vader rookte altijd zware sjek
Later, vorig jaar nog
Is m’n vader ziek geworden
Dat kwam nogal onverwacht
Veertien dagen thuisgebleven
Maar hij bleef maar overgeven
Dus toen hebben ze-n-‘m toch maar naar het ziekenhuis gebracht
En daar bleek het stukken erger dan-ie dacht
Eerst heeft hij nog op een zaaltje
Met drie anderen gelegen
Maar al gauw heeft hij een kamer
Voor zichzelf alleen gekregen
En die ziekte kreeg ‘m steeds meer in zijn macht
Net zo lang totdat-ie dood ging op een nacht
Bijna elke dag nog
Moet ik aan m’n vader denken
En dan tel ik gauw tot tien
Doe m’n best me in te houen
En m’n tranen weg te douwen
Want ik vind het kinderachtig als ze me verdrietig zien
Maak vaak merk ik al bij zeven dat ik grien
En m’n moeder die dan ziet
Hoe ik m’n neus weer zit te snuiten
Zegt: ‘Probeer het nou eens, jongen
Ga wat leuks doen, ga naar buiten
Op de fiets een keertje naar de Lek misschien?’
Maar die wil ik van m’n leven niet meer zien
Bronvermelding
Tekst en muziek: Harry Bannink en Jan Boerstoel
Uitgebracht op: Kinderen voor Kinderen 7
Bron: kvk.vara.nl