Buiten in de biezen
Songtekst
Buiten in de biezen
daar lei een hondje dood.
Zijn staartje was bevroren
zijn billetjes waren bloot.
Toen kwam Jan de slager
die zei: “Dat beest is mager”.
Toen kwam Lijsje Lonken
die zei: “Dat beest is dronken”.
Toen kwam Thijs de timmerman
die spijkerde ’t beestje zijn staartje weer an.
Variant
Buiten in de biezen
daar lei een hondje dood.
Zijn staartje was bevroren
zijn billetjes waren bloot.
Toen kwam Jan de slager
die zei: “Dat beest is mager”.
Toen kwam Lijsje Lonken
die zei: “Dat beest is dronken”.
Toen kwam Kaatje Knorrepot
die zei: “Dat beest is stapelzot”.
Toen kwam Thijs de timmerman
die spijkerde hem zijn staartje weer an.
Toen liep het hondje henen
met zijn staartje tussen de benen.
Extra informatie
—
Bronvermelding
—
Ik heb het versje 40 jaar geleden geleerd van mijn oma maar dan in Hasselts (OV) dialect. Dan gaat het over een ‘huntien’. Zo leuk om het terug te vinden!
Het was omstreeks 1950. (Ik was een jaar of 10) Ik logeerde in Utrecht, in de Griftstraat, bij Slagerij Van der Steen. Ik herinner het me nog goed. Die slager maakte zelf zijn gehakt, worsten en balkenbrij in een huiskeldertje. (Er was geen WC watercloset, maar een plank met een donker gat.) Het vlees werd gekoeld in de ijskast. In de winkel hingen varkens en koeien aan haken. Er kwam regelmatig een vrachtwagen met ijsstaven van de ijsfabriek, die dan in de ijskast gelegd werden om het vlees te koelen.
En die slager had een “grammofoontje”, dat je kon opwinden door te draaien aan een slinger. Dan moest je de naald op de plaat ( een soort 45-touren single) zetten en dan kwam het geluid uit iets wat op een “his masters voice”- luidspreker kwam. Ik heb dat “plaatje” letterlijk grijs gedraaid. Vandaar, dat ik het nu nog letterlijk weet.
Buiten in de biezen … (IJsselstein? Utrecht) Is me bij gebleven.
Als je die tekst als jochie van 10 voor het eerst hoort. En blijft horen……. weet je dat dat na 70 jaar nog steeds.
Ik heb het liedje dus 65 jaar geleden leren kennen….
De wereld is anders geworden. Maar de mensen……. Ik houd er van. Nog steeds.
ik, nu 76, heb dit liedje op mn 5e of zo van mn oudtante Truus geleerd maar was veel van de tekst vergeten. dankzij Google vind ik die nu in n oogwenk terug, zoals wel vaker met n oud liedje of gedicht. volgens mij moet de een na laatste regel luiden “en t hondje dat ging heenen”, nu staat er n meervoud… dat was dus in Oldenzaal, 1947, mijn tante was kinderloos dus ze was dol op ons en ik was de oudste.
nog even ten overvloede, jammer dat de melodie niet wordt vermeld…! het is n leuk wijsje dat ik gelukkig ken. van In n groen knollenland wordt wél de melodie vermeld lijkt t, maar dat liedje is veel bekender, die van t hondje niet. misschien dat die billetjes minder geschikt worden geacht?